تهدید ترامپ شامل تهدیدهای کلامی و اقدامات تنبیهی مانند تحریم های اقتصادی، به ویژه در دوره ریاست جمهوری او بر اساس سیاست های متخاصم علیه منافع ایران. این تهدیدها اغلب از طریق توئیت یا بیانیه های عمومی ابراز می شدند.

در قوانین بین المللی، تهدید می تواند قابل چالش باشد، اما عمدتاً در چارچوب اختیارات ریاست جمهوری آمریکا قرار می گیرد. هر چند برخی محققان معتقدند این تهدیدها ممکن است نقض قوانین حقوق بشری یا توافقنامه ها باشد.

عواقب شامل افزایش تحریم ها، وخیم تر شدن روابط دیپلماتیک، و فشار اقتصادی روی معیشت مردم بود. به عنوان مثال، تحریم های نفتی منجر به کاهش درآمدهای ارزی و تورم در ایران شد.

ایران از طریق دیپلماسی مقاومت، پیگیری مسیرهای حقوقی در سازمان ملل، و تقویت همکاری با قدرت های منطقه ای مانند روسیه پاسخ داد. همچنین، برنامه هسته ای ایران را محدود نگه داشت تا از تشدید تنش ها جلوگیری کند.

تاثیر منفی داشت؛ این توئیت ها اعتبار دیپلماتیک آمریکا را تضعیف کرده و منجر به واکنش کشورهای مختلف مانند اتحادیه اروپا و سازمان های بین المللی به نقض قوانین عرفی روابط شد.

خیر؛ ترامپ کشورهای دیگری مانند کره شمالی، چین و ونزوئلا را نیز تهدید کرد. این تهدیدها شامل تحریم های تجاری، اقدامات نظامی بالقوه و فشار سیاسی برای تغییر رفتارهای دیده شده به عنوان متخاصم بود.

مقاومت از طریق چند راهکار امکان پذیر است: تقویت اتحادهای دیپلماتیک جهانی، استفاده از مکانیسم های حقوقی بین المللی مثل دیوان لاهه، و افزایش خودکفایی اقتصادی به ویژه در بخش های نفتی و فناوری.

این تهدیدها مستقیماً به توافقنامه هسته ای (برجام) گره خورده؛ ترامپ این توافق را تهدیدی برای امنیت ملی آمریکا دانست و با لغو آن و تشدید فشار، منجر به از سرگیری برنامه هسته ای ایران به شکلی محدود شد.

دیدگاه عموم منفی است؛ اکثریت مردم این تهدیدها را عامل افزایش مشکلات اقتصادی و امنیتی می دانند و آن را بخشی از سیاست های خصمانه غرب در برابر منافع ملی ایران ارزیابی می کنند.

بله، در مواردی مانند ترور سردار سلیمانی؛ این اقدام منجر به بحران نظامی موقت شد و نشان دهنده تبدیل تهدیدهای کلامی به عملیات هوایی بود. هر چند جنگ گسترده به دلیل مداخلات دیپلماتیک رخ نداد.

رسانه های جهانی اغلب تهدیدها را با نگاهی انتقادی پوشش دادند، و این باعث افزایش آگاهی عمومی درباره خطرات تنش زایی سیاسی شد. در ایران، رسانه های دولتی بر مقابله و مقاومت تمرکز داشتند.

با تغییر دولت در آمریکا، احتمال تهدیدهای مستقیم کاهش یافته، اما ریسک ادامه سیاست های سخت گیرانه باقی است. ایران می تواند با تنوع بخشیدن به روابط خارجی و تقویت دیپلماسی از بروز تهدیدهای جدید پیشگیری کند.